Command:MO - Falklands

Bu yıl kırk yıl önce Birleşik Krallık ve Arjantin, Güney Amerika kıyılarındaki Falkland Adaları'nın mülkiyeti için savaşa girdi.

Adalar, çatışmadan önce onlarca yıldır tartışılıyordu. 1965'te Birleşmiş Milletler, Arjantin ve İngiltere'yi egemenlik anlaşmazlığını çözmeye çağırdı. Birleşik Krallık Dışişleri ve Milletler Topluluğu Ofisi (FCO), adaları Birleşik Krallık'ın Güney Amerika'daki ticaretine bir baş belası ve engel olarak görüyordu. Bu nedenle, İngiliz egemenliğinden emin olmakla birlikte FCO, adaları Arjantin'e bırakmaya hazırdı. FCO ayrıca, adalıları Arjantin egemenliğine daha uygun hale getireceğini umarak adaları Arjantin'e bağımlı hale getirmeye çalıştı.

1977'de İngiltere başbakanı James Callaghan, bölgedeki artan gerilime yanıt olarak, kod adı Journeyman Operasyonu olan iki fırkateyn ve nükleer enerjili denizaltı HMS Dreadnought'tan oluşan bir kuvveti Güney Atlantik'e gizlice gönderdi.

1980'de Birleşik Krallık'ın yeni Dışişleri Bakanı Nicholas Ridley, adalılara bir "geri kiralama" planının faydalarını satmaya çalışırken Falkland'a gitti ve adalıların güçlü muhalefetiyle karşılaştı. Aralık 1980'de Londra'ya döndüğünde, parlamentoya rapor verdi, ancak bir satış olarak görülen olayda acımasızca saldırıya uğradı. O akşam özel bir komite toplantısında Ridley'nin "Bir şey yapmazsak işgal edecekler. Ve yapabileceğimiz hiçbir şey yok" dediği bildirildi.

Bu arada Arjantin tarihinde çalkantılı bir dönemden geçiyordu. Ülkeyi 1976'dan beri yöneten askeri cuntaya karşı yıkıcı bir ekonomik durgunluğun ve büyük çaplı sivil huzursuzluğun ortasındaydı. General Leopoldo Galtieri, Hava Tuğgenerali Basilio Lami Dozo ve Amiral Jorge Anaya tarafından.

Galtieri hükümeti, askeri eylemi seçerek, Arjantinlilerin uzun süredir devam eden vatansever duygularını adalara karşı harekete geçirmeyi, halkın dikkatini Kirli Savaş'ın kronik ekonomik sorunlarından ve devam eden insan hakları ihlallerinden uzaklaştırmayı ve cuntanın azalan meşruiyetini desteklemeyi umuyordu.

İki ülke arasında adalar üzerinden devam eden gerilim, 19 Mart 1982'de (Arjantin Deniz Piyadeleri tarafından sızmış olan) bir grup Arjantinli hurda metal tüccarının Güney Georgia Adası'nda Arjantin bayrağını çekmesiyle arttı. savaştaki ilk saldırı eylemi. RN buz devriye gemisi HMS Endurance yanıt olarak 25'inde Stanley'den Güney Georgia'ya gönderildi. İngiltere'nin Güney Atlantik kuvvetlerini takviye edeceğinden şüphelenen Arjantin askeri cuntası, hızlı hareket etmeye karar verdi.

2 Nisan 1982'de Arjantin kuvvetleri, Falkland Adaları'na amfibi çıkarmalar (Rosario Operasyonu olarak bilinir) düzenledi. İşgal, boş Moody Brook kışlasına saldıran ve ardından Stanley'deki Hükümet Konağı'na taşınan Amfibi Komandolar grubunun karaya çıkmasıyla başladı. Saldırı, Kraliyet Deniz Piyadelerinin yerel müfrezesi tarafından şiddetli ama kısa bir savunmayla karşılandı. 2. Deniz Piyade Taburu (Taarruz Amfibi Araçları ile) geldiğinde vali ateşkes emri vererek teslim oldu.

Arjantin cuntasının Birleşik Krallık hükümetinin müdahale etmeye ne istekli ne de muktedir olmayacağını hesaplamak için iyi nedenleri vardı. Birleşik Krallık, 1970'ler boyunca, son büyük uçak gemisini emekliye ayırma ve savaş gemilerini (ironik bir şekilde Arjantin'e giden bir çift Type 42 muhrip dahil) erken hurdaya çıkarma veya satma dahil olmak üzere dayanılmaz mali baskılara bir yanıt olarak ordusunu küçültüyordu. Birleşik Krallık Silahlı Kuvvetlerinin kapsamlı Savunma İncelemesi 1981, örneğin, LPD'ler Fearless and Intrepid'in satışı yoluyla RN'nin amfibi kabiliyetini ortadan kaldırarak, yepyeni VSTOL taşıyıcısı Invincible'ı Avustralya'ya satarak, eski taşıyıcı Hermes'i emekliye ayırarak, daha da fazla kesinti sözü verdi. ve fırkateyn ve muhrip kuvvetlerinde genel bir düşüş. Geriye dönüp bakıldığında, Arjantin daha fazla sabır gösterip harekete geçseydi, örneğin 1983/84'te, işgal muhtemelen sorunu kalıcı olarak çözmüş olacaktı, çünkü Birleşik Krallık'ın gerçekten hiçbir başvuru yolu olmayacaktı.

İngiltere başbakanı Margaret Thatcher derhal adaların ne pahasına olursa olsun kurtarılması gerektiğini ilan etti. Bu görüş, kabinesinde paylaşılmadı; sadece silahlı kuvvetlerin zayıflamış durumu bir karamsarlık nedeni değildi, aynı zamanda adalara ilk etapta sahip çıkmanın gerekçesi bile tartışmalıydı. Pek çok kişi İngiltere'nin neden binlerce mil ötedeki çorak bir kayalık arazi parçası için savaşa girmesi gerektiğini sordu. (Bu isteksizlik bazen karşı tarafta da paylaşılıyordu: Arjantinli yazar Jorge Luis Borges, on yıllardır süren anlaşmazlığı "iki kel adamın tarak yüzünden çıkan tartışması" olarak tanımlıyordu.).

Ancak diğerleri, bazı kayaların mülkiyetinden çok daha fazlasının tehlikede olduğunu hissettiler; Amiral Henry Leach, doğrudan Thatcher tarafından görüşü sorulduğunda, "Tekrar ele geçirebiliriz, bu yüksek riskli bir girişim olur ve yine de yapmalıyız. çok hızlı hareket etmiyoruz ve tamamen başarılı değiliz, birkaç ay sonra sözünün pek geçerli olmayacağı farklı bir ülkede yaşıyor olacağız". Birleşik Krallık'ın dünya sahnesindeki statüsüne ve güvenilirliğine yapılan bu itiraz, anlaşmazlığı çözdü; İngiltere savaşa gidiyordu.

Çok sayıda savaş gemisi, çıkarma gemisi ve destek ve ikmal gemisi ile birlikte VSTOL taşıyıcıları Hermes ve Invincible merkezli bir görev gücü, şaşırtıcı bir iki gün içinde toplandı ve amiral John Woodward komutasında Güney Atlantik'e yelken açtı. Gerginliği azaltma ve diplomatik bir çözüm teoride hâlâ mümkün olsa da, her iki taraf da sonuçsuz geri adım atamayacak kadar eşiğine gelmişti. Kalem kılıca yol veriyordu.

Özellikler:

• 13 Senaryo artı savaş sırasında mevcut olmayan veya mevcut olmayan birimler dahil 2 Bonus Senaryo.
• Bir Falkland Savaş Gazisi tarafından tasarlanan senaryolar
• Yönetim fiili ve daha önce hizmet dışı bırakılmış birimler
• Hava, yüzey ve su altı savaşı
• Çok taraflı bir seferde Güçlerinizi zafere yönlendirin.